Dit boek beschrijft een bijzonder project uitgevoerd door twee bijzondere mensen. Het laat de
ontwikkeling zien van een idee dat in de huidige en toekomstige tijdsgeest past. Hoe moet een
baas die geen baas wil zijn leiding geven? Bestaat er werkelijk zoiets als een organisatie die
zichzelf zelfsturend kan ontwikkelen? Geen traditioneel organigram met verticale en horizontale
lijnen maar een model dat gebaseerd is op de vier kwadranten van Ken Wilber. In plaats van de
vier kwadranten te beschrijven is de essentie van dit model samen in een lemniscaat samengevat
dat de dynamiek van de kwadranten beduidend beter weergeeft dan de alom vertegenwoordigde
tabel. Hans Ruijs en Gert Nijland onderscheiden zich bij deze interpretatie van Wilbers model
door de focus op de relationele oriëntatie te richten die als een rode draad door dit boek
loopt.
