Von David un Goliath 1.Sam.16.17. Na säd dei König wo du dat mit aller Gewalt wisst denn man
los! Mienen Sägen hest du tau! Dor wär de Sak afmakt - de Kampf künn losgahn. Oh wär di dat
'ne Uprägung bi dei Isra'liten! Un as nu dei Ries' lütt David kamen sehg füng hei luthals an
tau lachen un röp: Bün ick denn ein Hund dat du mi mit 'n Stock bikamen wisst? Kumm her du
Bengel! Ick ward di in Grund un Boden stampen un dien Fleisch ward ick de Geier taun Fraß
vörsmieten! Doch lütt David löt sick nich bangen maken von den Groten: Du verlöttst di up dien
Gröt up den Säbel up Schild un Speer. Un ick verlat mi up den leiwen Gott den' du utlacht
hest! Dei ward di hüt noch wiesen wat 'ne Hark is du Grot-Mul! Dorbi har David sick all einen
von de Stein ut de Tasch grawwelt un in de Schlingen trecht leggt. Poor mal schwüng hei s' sick
üm den Kopp denn halte hei ut - so dull as 'e man künn: Ss-s! simmte de Stein. Un knack! säd
't dor as wenn di wat gegen ein Brett flagen wär. Un butts! Dor leg Goliath up de Erd. Wär dor
vörlang henslagen un rögte nich Hand noch Faut mehr - de Stein har em piel vörn Kopp drapen!
David löp nu fix uptau un nehm em den groten Säbel af föt dei Klingen wiss mit beiden Händen
un slög sienen groten Wedderpart den Kopp man so batz weg. As dei Philisters dat sehgen kregen
sei 't mit de Angst to daun un löpen hals-oewer-kopp los all wat sei lopen künnen! Dei
Isra'liten oewer sett'n de annern nah un jagten s' wiet bet oewer de Grenz' hen.
