Iyi bir insan olmak cocugunun bahcesine diktigi bir agac midirMutlu son dedikleri yasarken
görsek de diktigimiz o agacin bizden sonrakilere kalan meyvesi mi Bir zamanlar bir ülkenin en
güzel denizine bakan bir evde üc kiz kardes yasardi. Isimleri Türkan Dönüs ve Derya idi.
Babalari Sadik Bey ve anneleri Nesrin Hanimla birlikte geceleri kucak kucaga oturur gelecekte
onlari bekleyen sahane yillarin hayallerini kurarlardi. Türkan Dönüs ve Deryanin Ayvalikin
cam kokulu sokaklarinda gecen masal gibi cocuklugu onlari yetiskin dünyasinin acimasizligina
hazirlamamisti belki. Hicbir hayatin hicbir secimin göründügü kadar kolay olmadigini bazen en
büyük en akla gelmeyecek sirlarin en güvendiklerimizin kalbinde saklandigini en korkulacak
hastaliklarin gün gelip gecmisi derleyip toplayabilecegini anlamak zaman istiyordu. Ve zamanin
ilac olmadigi bir yara var miydi dünyada Ayvalikin denize uzanan tas sokaklarindan nice
yasamlar görüp gecirmis zeytin agaclarindan hayatin kaynagindan akan suyundan eski evlerinden
dogmus bir aile hikayesi Üc Kiz Kardes. Bir mutsuzluk hikayesi degil neseli günleri yad ede
ede iyilige dönüsün hikayesi. Iyilesmenin yolculugu
